ຫຼັກການທົວໄປຂອງການບໍລິຫານການເງິນ
ຫຼັກການທົວໄປຂອງການບໍລິຫານການເງິນ
(Principle of Financial Management)
ການບໍລິຫານການເງິນ ຄື
ການບໍລິຫານເງິນທີ່ໃຊ້ໃນກິດຈະການໃຫ້ ສາມາດໍາເນີນໄປໄດ້ຢ່າງຄ່ອງແຄ້ວໃນທຸກໆດ້ານ
ເຊິ່ງປັດໄຈທາງການເງິນເປັນປັດໄຈທີ່ສຳຄັນຂອງການບໍລິຫານການເງິນທຸລະກິດທຸກປະເພດຈະຕ້ອງກ່ຽວຂ້ອງກັບຫນ້າທີ່ທາງດ້ານການເງິນທັງໝົດ
ດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງຈະຕ້ອງຮູ້ວ່າຈະບໍລິຫານການເງິນເພື່ອ
ວັດຖຸປະສົງໃດ ເງິນປຽບເຫມືອນປັດໄຈທີ່ມາຫຼໍ່ລື່ນໃຫ້ການເຮັດວຽກໃນທຸລະກິດດໍາເນີນໄປໄດ້
ເລີ່ມຕັ້ງແຕ່ ທຸລະກິດທີ່ຜະລິດສິນຄ້າຂາຍກໍຈະຕ້ອງເລີ່ມຕົ້ນດ້ວຍການຊື້ທີ່ດິນເພື່ອຫາທີ່ກໍ່ສ້າງໂຮງງານ
ແລະ ຫຼັງຈາກນັ້ນກໍ ຕ້ອງເຮັດການກໍ່ສ້າງໂຮງງານ ເມື່ອໂຮງງານສຳເລັດແລ້ວກໍຈະຕ້ອງດໍາເນີນການຜະລິດເຊິ່ງຈະຕ້ອງຊື້ເຄື່ອງຈັກ
ວັດຖຸດິບ ຈ້າງພະນັກງານມາດໍາເນີນງານ ຫຼັງຈາກຜະລິດເປັນສິນຄ້າແລ້ວກໍຕ້ອງດໍາເນີນການຂາຍເຊິ່ງກໍຈະຕ້ອງໃຊ້
ພະນັກງານຂາຍ ແລະ ຫຼັງຈາກຂາຍແລ້ວກໍຕ້ອງມີການບໍລິການຫຼັງການຂາຍອີກດ້ວຍ
ຜູ້ບໍລິຫານການເງິນຈະຕ້ອງຄອຍຖ້າຕິດຕາມຜົນການປະຕິບັດງານວ່າເປັນໄປຕາມເປົ້າໝາຍທີ່ວາງໄວ້
ຫລື ບໍ່ ຈາກຄວາມຮັບຜິດຊອບທາງການເງິນທີ່ສຳຄັນດັ່ງນີ້ ການປະສາລົງານລະຫວ່າງຜູ້ບໍລິຫານການເງິນກັບ
ຜູ້ບໍລິຫານຝ່າຍອື່ນໆ ເຊັ່ນ ຝ່າຍຜະລິດ
ຝ່າຍບັນຊີ ຝ່າຍການຕະຫຼາດ
ເປັນຕົ້ນ ເພື່ອທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ສາມາດຮັບຮູ້ເຖິງ
ບັນຫາຂອງແຕ່ລະຝ່າຍທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບປັດໄຈທາງການເງິນເພື່ອນໍາມາແກ້ບັນຫາໄດ້ທັນທີ
ການບໍລິຫານການເງິນໃນໄລຍະທຳອິດ
ເປັນເລື່ອງຂອງການຈັດຫາເງິນທຶນໄລຍະຍາວຈາກແຫຼ່ງພາຍນອກມາໃຊ້ ແລະ ຄ່ອຍໆ
ມີການພັດທະນາເປັນການຈັດຫາເງິນທຶນໄລຍະສັ້ນຫລືເງິນທຶນຊົ່ວຄາວມາໃຊ້ອີກດ້ວຍ
ຕໍ່ມາເສດຖະກິດມີການຂະຫຍາຍຕັວຫລາຍຂຶ້ນ
ການບໍລິຫານການເງິນຈຶ່ງມີຄວາມສຳຄັນຫລາຍຂຶ້ນ ແລະ ບັນຫາ ທາງການເງິນມີຫລາຍຂຶ້ນ
ດັ່ງນັ້ນຖ້າຜູ້ບໍລິຫານການເງິນມີຄວາມສາມາດທີ່ຈະປັບຕັວໃຫ້ເຂົ້າກັບສະພາວະການປ່ຽນແປງໄດ້ດີເທົ່າໃດ ແລະ ສາມາດວາງແຜນກ່ຽວກັບຂະໜາດຂອງເງິນທຶນທີ່ເໝາະສົມ
ການຈັດສັນເງິນທຶນ ແລະ ການຈັດການ ເງິນທຶນໄດ້ຢ່າງມີປະສິດທິພາບ ບໍ່ພຽງແຕ່ຈະເຮັດໃຫ້ທຸລະກິດປະສົບຄວາມສຳເລັດເທົ່ານັ້ນ
ແຕ່ຍັງເປັນຜົນດີີ ຕໍ່ເສດຖະກິດໂດຍສ່ວນທັງຫມົດອີກດ້ວຍ
1.1 ເປົ້າໝາຍຂອງທຸລະກິດ
ການດໍາເນີນທຸລະກິດມີເປົ້າໝາຍເຊິ່ງຈະສົ່ງຜົນຕໍ່ຜູ້ທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບທຸລະກິດທັງໂດຍກົງແລະໂດຍອ້ອມ ການບໍລິຫານຈະຕ້ອງເຮັດໃຫ້ເກີດປະໂຫຍດຕໍ່ທຸກໆຝ່າຍໃຫ້ຫລາຍທີ່ສຸດ
ໂດຍບໍ່ສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ຝ່າຍອື່ນໆທີ່ ກ່ຽວຂ້ອງໃນລະບົບທຸລະກິດ
ດັ່ງນັ້ນທຸລະກິດຈຶ່ງຕ້ອງຮັບຜິດຊອບຕໍ່ບຸກຄົນທີ່ກ່ຽວຂ້ອງຫຼາຍໆ ຝ່າຍນໍາກັນ
ເຊັ່ນ ລູກຈ້າງ ພະນັກງານ
ເຈົ້າຂອງ ເຈົ້າໜີ້ ລູກຄ້າ
ລັດຖະບານ ແລະ ສັງຄົມໂດຍທັງຫມົດ ເຊິ່ງເປັນຊຸມຊົນໃນທ້ອງຖິ່ນ ທຸລະກິດປະກອບກິດຈະການຢູ່ ຄວາມຮັບຜິດຊອບຕໍ່ແຕ່ລະຝ່າຍແບ່ງໄດ້ດັ່ງນີ້:
- ຕໍ່ເຈົ້າຂອງຄື
ຈະຕ້ອງສ້າງຜົນຕອບແທນສູງສຸດ(Maximize Shareholders Wealth)
- ຕໍ່ພະນັຄົງານ ຄື
ຈະຕ້ອງສ້າງຄວາມເພິ່ງພໍໃຈໃນການເຮັດງານ ຜົນຕອບແທນທັງຫມົດເຖິງສະຫວັດດິການ
ທີ່ເໝາະສົມຕໍ່ພະນັກງານ ໃຫ້ພະນັກງານມີຄວາມຫມັ້ນຄົງ ແລະ ກ້າວໜ້າໃນອາຊີບທີ່ເຮັດ
- ຕໍ່ເຈົ້າໜີ້ ຄື ຈະຕ້ອງສ້າງຄວາມເຊື່ອມັ່ນໃຫ້ເຈົ້າໜີ້ໄດ້ວ່າສາມາດຄືນເງິນຕົ້ນ
ແລະ ດອກເບ້ຍໄດ້
- ຕາມກໍານົດທີ່ຕົກລົງໄວ້
ຕໍ່ລູກຄ້າ ຄື
ຈະຕ້ອງຜະລິດສິນຄ້າຫລືບໍລິການທີ່ສ້າງຄວາມເພິ່ງພໍໃຈສູງສຸດແກ່ລູກຄ້າ ມີຄວາມຊື່ສັດຕໍ່ລູກຄ້າ
- ຕໍ່ລັດຖະບານ ຄື ຈະຕ້ອງເຮັດທຸລະກິດທີ່ຖືກຕ້ອງຕາມກົດຫມາຍ ແລະຊໍາລະພາສີຢ່າງຖືກຕ້ອງຕາມທີ່ກົດຫມາຍກໍານົດໄວ້
ຕໍ່ສັງຄົມ ຄື
ທຸລະກິດຈະຕ້ອງບໍ່ສ້າງຜົນກະທົບຕໍ່ສັງຄົມໃນທຸກໆດ້ານ ເຊັ່ນ
ເຮັດໄຫ້ສິ່ງແວດລ້ອມ ຫລືກໍ່ຄວາມບໍ່ສະຫງົບໃນຊຸມຊົນທີ່ທຸລະກິດດໍາເນີນຢູ່
1.2 ກໍາໄລສູງສຸດກັບຄວາມມັ່ງຄັ່ງສູງສຸດ
ກໍາໄລສູງສຸດ (Profit Maximzation) ຄື ການດໍາເນີນທຸລະກິດໂດຍນໍາຊັບພະຍາກອນມາໃຊ້ໃຫ້ເກີດ
ປະໂຫຍດຫລາຍທີ່ສຸດ ແລະໄດ້ກໍາໄລທັງຫມົດສູງສຸດ ເຊິ່ງກໍາໄລມີຄວາມຫມາຍໄດ້ 2 ລັກສະນະ ຄື: ກໍາໄລທາງ ເສດຖະສາດ ກັບກໍາໄລທາງບັນຊີເຊິ່ງມີຄວາມຫມາຍແລະມູນຄ່າທີ່ແຕກຕ່າງກັນ ກໍາໄລທາງບັນຊີຂຶ້ນກັບ ຫຼັກການບັນຊີທີ່ນໍາມາໃຊ້ແລະປະຕິບັດຕໍ່ກັນມາ
ເຊັ່ນ ການຄິດຄ່າເຊື່ອມລາຄາ
ການຄິດມູນຄ່າສິນຄ້າຄົງເຫຼືອ
ການຄິດຕົ້ນທຶນສິນຄ້າຂາຍ ການສຳຮອງໜີ້ສູນ
ເປັນຕົ້ນ ສ່ວນກໍາໄລທາງເສດຖະສາດນັ້ນຂຶ້ນກັບສະພາບ
ການປ່ຽນແປງທາງເສດຖະສາດ ໂດຍຄໍານຶງເຖິງມູນຄ່າທີ່ຄວນຈະເປັນໃນສະພາວະນັ້ນໆ
ຄວາມມັ່ງຄັ່ງສູງສຸດ (Wealth Maximization) ຄື ເປົ້າໝາຍຂອງທຸລະກິດທີ່ກວ້າງກວ່າກໍາໄລສູງສຸດ
ໂດຍຄວາມມັ່ງຄັ່ງສູງສຸດຈະເປັນຂອງຜູ້ເປັນເຈົ້າຂອງທຸລະກິດ ເຊິ່ງກໍຄືຜູ້ຖືຫຸ້ນນັ້ນເອງ ການວັດຄວາມມັ່ງຄັ່ງ
ສູງສຸດຈະວັດຈາກ ກໍາໄລຕໍ່ຫຸ້ນຂອງທຸລະກິດ
(Earning per Share-EPS) ເຊິ່ງຄໍານວນໂດຍນໍາກໍາໄລຂອງທຸລະກິດ
ຫານດ້ວຍຈໍານວນຫຸ້ນຂອງຜູ້ຖືຫຸ້ນ
ຕົວຢ່າງ ບໍລິສັດ ກ. ຈໍາກັດ ເຮັດກໍາໄລໄດ້ 100 ລ້ານກີບ ມີຈໍານວນຫຸ້ນທັງໝົດ 100 ລ້ານຫຸ້ນ ແຕ່ ບໍລິສັດ ຂ. ຈໍາກັດ ເຮັດກໍາໄລ ໄດ້ 50 ລ້ານກີບ ມີຈໍານວນຫຸ້ນ 25 ລ້ານຫຸ້ນ ດັ່ງນັ້ນຄວາມມັ່ງຄັ່ງຂອງບໍລິສັດ ຂ.
ຈະສູງກວ່າ ບໍລິສັດ ກ. ເຊິ່ງໄດ້ກໍາໄລຕໍ່ຫຸ້ນ 1 ກີບ ແຕ່ບໍລິສັດ ຂ. ໄດ້ກໍາໄລຕໍ່ຫຸ້ນ 2 ກີບ
ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າ ທຸລະກິດທີ່ມີກໍາໄລສູງກວ່າກໍອາດມີຄວາມມັ່ງຄັ່ງນ້ອຍກວ່າໄດ້ ຢ່າງໃດກໍຕາມ
ການມອງຄວາມມັ່ງຄັ່ງໃນແງ່ກໍາໄລຕໍ່ຫຸ້ນກໍມີຈຸດບົກຜ່ອງບາງປະການ
ດັ່ງນີ້:
1.
ກໍາໄລຕໍ່ຫຸ້ນບໍ່ໄດ້ມອງເຖິງມູນຄ່າຂອງເງິນຕາມການເວລາ(Time
value of money) ນັ້ນຄື ບໍ່ມີການລະບຸໄລຍະເວລາຜົນຕອບແທນທີ່ຄາດວ່າຈະໄດ້ຮັບຈາກການດໍາເນີນງານຂອງທຸລະກິດໃນອະນາຄົດເລີຍ
ແຕ່ ຄໍານຶງເຖິງສະເພາະມູນຄ່າຜົນຕອບແທນເທົ່ານັ້ນ ຜົນຕອບແທນຂອງການລົງທຶນ
ທີ່ຈະໄດ້ຮັບເມື່ອສິ້ນປີທີ 3 ຈໍານວນ 3,000 ກີບ
ຄວນແຕກຕ່າງຈາກຜົນຕອບແທນທີ່ຈະໄດ້ຮັບທຸກໆປີ ເປັນເວລາ 3 ປີ ປີລະ 1,000 ກີບ
ດັ່ງນັ້ນ ການວິເຄາະຜົນຕອບແທນຄວນຕ້ອງຄໍານຶງເຖິງມູນຄ່າຂອງເງິນຕາມການເວລາດ້ວຍ ໂດຍມູນຄ່າປະຈຸບັນ ຂອງຜົນຕອບແທນນັ້ນໆ
2.
ກໍາໄລຕໍ່ຫຸ້ນບໍ່ຄໍານຶງເຖິງຄວາມສ່ຽງ
ຫລືຄວາມບໍ່ແນ່ນອນຂອງຜົນຕອບແທນທີ່ຄາດວ່າຈະ
ໄດ້ຮັບໃນອະນາຄົດຈາກການລົງທຶນນັ້ນ
ທຸລະກິດແລະໂຄງການລົງທຶນຕ່າງໆ ມີຄວາມສ່ຽງບໍ່ເທົ່າກັນ ຄວາມ
ສ່ຽງຈະນ້ອຍຫລືຫລາຍພຽງໃດຂຶ້ນກັບໂຄງສ້າງເງິນທຶນຂອງທຸລະກິດນັ້ນ ເຊິ່ງກໍຄືສັດສ່ວນລະຫວ່າງເງິນທຶນທີ່
ໄດ້ຈາກເຈົ້າຂອງປຽບທຽບກັບເງິນທຶນຈາກເຈົ້າໜີ້ນັ້ນເອງ ເງິນທຶນຈາກເຈົ້າໜີ້ກໍ່ໃຫ້ເກີດພາວະທາງ
ການເງິນທີ່ຈະຕ້ອງຊໍາລະດອກເບ້ຍແລະເງິນຕົ້ນຄືນເມື່ອເຖິງກໍານົດ ພາວະໜີ້ສິນຍິ່ງມີຫລາຍກໍຍິ່ງເຮັດໃຫ້ທຸລະກິດມີ
ຄວາມສ່ຽງທາງການເງິນເພີ່ມຂຶ້ນ
ແລະມີຜົນໃຫ້ກໍາໄລຕໍ່ຫຸ້ນທີ່ຄາດວ່າຈະໄດ້ຮັບມີຄວາມບໍ່ແນ່ນອນຍິ່ງຂຶ້ນ ທຸລະກິດ 2 ແຫ່ງມີມູນຄ່າຂອງກໍາໄລຕໍ່ຫຸ້ນທີ່ຄາດວ່າຈະໄດ້ຮັບເທົ່າກັນ ຖ້າທຸລະກິດແຫ່ງໜຶ່ງມີກໍາໄລຕໍ່ຫຸ້ນທີ່ຄາດ
ວ່າຈະໄດ້ຮັບບໍ່ແນ່ນອນຫລາຍກວ່າແລ້ວຄວນເຮັດໃຫ້ລາຄາຕະຫຼາດຂອງຫຸ້ນຫລືຄວາມມັ່ງຄັ່ງຂອງເຈົ້າຂອງຫຼຸດລົງໄດ້
3.
ກໍາໄລຕໍ່ຫຸ້ນບໍ່ຄໍານຶງເຖິງອິດທິພົນຂອງນະໂຍບາຍເງິນປັນຜົນທີ່ມີຕໍ່ລາຄາຕະຫຼາດຂອງຫຸ້ນ ຖ້າທຸລະກິດຕ້ອງການໃຫ້ມີກໍາໄລຕໍ່ຫຸ້ນສູງສຸດກໍຈະຕ້ອງບໍ່ຈ່າຍເງິນປັນຜົນ
ເຊິ່ງຈະເຮັດໃຫ້ກໍາໄລຕໍ່ຫຸ້ນຫຼຸດລົງ
ແຕ່ ຖ້າບໍ່ຈ່າຍເງິນປັນຜົນກໍຈະສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ລາຄາຕະຫຼາດຂອງຫຸ້ນໄດ້ ແຕ່ຖ້າທຸລະກິດຈ່າຍເງິນປັນຜົນ ກໍຈະເຮັດໃຫ້
ກໍາໄລຕໍ່ຫຸ້ນຫຼຸດລົງ ແຕ່ລາຄາຕະຫຼາດຂອງຫຸ້ນສູງຂຶ້ນ ເຊິ່ງຈະຕ້ອງເລືອກວ່າຈະຕ້ອງການດ້ານໃດ
ຈາກປັດໄຈທັງ 3 ຂໍ້ ກໍຈະມີຜົນກະທົບຕໍ່ກໍາໄລຕໍ່ຫຸ້ນຂອງກິດຈະການທັງໝົດ ດັ່ງນັ້ນການວັດກໍາໄລຕໍ່ຫຸ້ນຈຶ່ງຕ້ອງພິຈາລະນາຈາກຜົນກະທົບທັງ
3 ຂໍ້ອີກດ້ວຍ
1.3 ບົດບາດແລະຫນ້າທີ່ຂອງຜູ້ຈັດການທາງການເງິນ
ທຸລະກິດບໍ່ວ່ານ້ອຍຫລືໃຫຍ່ ກໍຈະຕ້ອງມີຜູ້ຈັດການທາງການເງິນເຮັດຫນ້າທີ່ທາງການເງິນເຊິ່ງມີລະດັບໃນ
ການຮັບຜິດຊອບທີ່ບໍ່ເທົ່າກັນ
ຫນ້າທີ່ແລະຂອບເຂດຂອງຝ່າຍການເງິນຈຶ່ງຂຶ້ນກັບນະໂຍບາຍຂອງທຸລະກິດ
ຂະໜາດ ແລະຄວາມສາມາດຂອງຜູ້ຈັດການທາງການເງິນດ້ວຍ
ສະຫລຸບວ່າຫນ້າທີ່ຂອງຜູ້ຈັດການທາງການເງິນໃນການບໍລິຫານການເງິນຂອງທຸລະກິດ
ມີ 5 ປະການ ດັ່ງນີ້:
1.3.1 ຫນ້າທີ່ໃນການວາງແຜນທາງການເງິນ (Financial Planning)
ທຸລະກິດຈະຕ້ອງມີການພະຍາກອນອະນາຄົດວ່າຈະດໍາເນີນໄປຢ່າງໃດ ຕ້ອງການໃຊ້ເງິນທຶນໃນການ
ບໍລິຫານທຸລະກິດດ້ານໃດດ້ວຍ
ເຊັ່ນ
ຝ່າຍຜະລິດຕ້ອງການວາງແຜນການຜະລິດ ຈໍາເປັນຕ້ອງໃຊ້ວັດຖຸດິບ ຈຶ່ງຕ້ອງໃຊ້ ເງິນທຶນໃນການບໍລິຫານດ້ວຍ ຝ່າຍການຕະຫຼາດ ຕ້ອງວາງແຜນທາງການຕະຫຼາດ ພະນັຄົງານຂາຍ ຈ່າຍຄ່າ ນາຍໜ້າ ເປັນຕົ້ນ
ເຊິ່ງຈະເຫັນໄດ້ວ່າທຸກໆຝ່າຍຈະຕ້ອງການໃຊ້ເງິນນໍາກັນທັງໝົດ ດັ່ງນັ້ນ ຜູ້ຈັດການທາງ ການເງິນກໍຈະຕ້ອງນໍາແຜນງານຂອງແຕ່ລະຝ່າຍເພື່ອວາງງົບປະມານໃຫ້ເໝາະສົມໂດຍແຫຼ່ງ
ເງິນທຶນອາດຈະໄດ້ຈາກແຫຼ່ງເງິນໄລຍະຍາວ ຫລື ໄລຍະສັ້ນຂຶ້ນກັບຄວາມເໝາະສົມໃນການດໍາເນີນງານໃນແຕ່
ລະຫນ້າທີ່
1.3.2 ຫນ້າທີ່ໃນການຈັດຫາເງິນທຶນ (Raising Funds)
ເມື່ອຜູ້ຈັດການທາງການເງິນຮູ້ວ່າງົບປະມານທີ່ຈະຕ້ອງໃຊ້ມີປະລິມານເທົ່າໃດ ກໍຈະມາພິຈາລະນາວ່າຈະ ຫາແຫຼ່ງເງິນທຶນຈາກແຫຼ່ງໃດ ເຊິ່ງໄດ້ແກ່ແຫຼ່ງເງິນທຶນຈາກພາຍໃນຫລືພາຍນອກບໍລິສັດແຫຼ່ງພາຍໃນ ໄດ້ແກ່
ການລະດົມທຶນເພີ່ມ ໂດຍການອອກຫຸ້ນສາມັນ ຫຸ້ນບູລິມະສິດເພື່ອເພີ່ມທຶນ ຫລືມາຈາກກໍາໄລສະສົມຈາກການດໍາເນີນງານມາໃນອາດີດແຫຼ່ງພາຍນອກ
ໄດ້ແກ່ ການກູ້ຢືມຈາກສະຖາບັນການເງິນຕ່າງໆ ເຊັ່ນ ທະນາຄານ ບໍລິສັດເງິນທຶນ
ເປັນຕົ້ນ ເຊິ່ງຈາກແຫຼ່ງພາຍນອກກໍຈະພິຈາລະນາວ່າຈະເປັນການກູ້ຢືມໃນໄລຍະສັ້ນຫລືໄລຍະຍາວ
ຂຶ້ນກັບວັດຖຸປະສົງ ໃນການນໍາເງິນໄປໃຊ້
ຈາກແຫຼ່ງເງິນທຶນທີ່ກ່າວມາກໍຈະຕ້ອງພິຈາລະນາດ້ວຍວ່າແຫຼ່ງເງິນທຶນໃດເສຍຕົ້ນທຶນ
ຄ່າໃຊ້ຈ່າຍຕໍ່າທີ່ສຸດແລະເໝາະສົມທີ່ສຸດໃນການນໍາມາໃຊ້
1.3.3 ຫນ້າທີ່ໃນການຈັດສັນການໃຊ້ເງິນທຶນ (Financial Allocation)
ເມື່ອໄດ້ແຫຼ່ງເງິນທຶນຕາມທີ່ຕ້ອງການແລ້ວ
ກໍຈະຕ້ອງມາພິຈາລະນາວ່າຄວນນໍາແຫຼ່ງເງິນທຶນຈາກ ແຫຼ່ງໃດໄປລົງທຶນໃນສິນຊັບປະເພດໃດຈຶ່ງຈະເຮັດໃຫ້ເກີດປະໂຫຍດສູງສຸດ
ເຊັ່ນ ແຫຼ່ງເງິນໄລຍະສັ້ນທີ່ມີຕົ້ນທຶນດອກເບ້ຍຕໍ່າຄວນຈະນໍາໄປລົງທຶນໃນສິນຊັບໝຸນວຽນປະເພດປັ່ນປ່ວນ
ສ່ວນແຫຼ່ງເງິນໄລຍະຍາວທີ່ມີຕົ້ນທຶນດອກເບ້ຍສູງກວ່າກໍນໍາໄປລົງທຶນສິນຊັບຖາວອນເປັນຕົ້ນ
ເຊິ່ງການລົງທຶນທີ່ເໝາະສົມຈະເຮັດໃຫ້ ເກີດຄວາມສາມາດໃນການເຮັດກໍາໄລ ແລະ
ສະພາບຄ່ອງທີ່ເໝາະສົມທຸລະກິດທີ່ມັກສ່ຽງອາດຈະລົງທຶນເພື່ອໃຫ້ ກໍາໄລສູງແຕ່ສະພາບຄ່ອງຕໍ່າໃນຂະນະທີ່ທຸລະກິດທີ່ບໍ່ມັກສ່ຽງອາດລົງທຶນເພື່ອໃຫ້ສະພາບຄ່ອງສູງແຕ່ກໍາໄລຕໍ່າ
ດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງຂຶ້ນກັບນະໂຍບາຍຂອງແຕ່ລະບໍລິສັດ
1.3.4 ຫນ້າທີ່ໃນການຄວບຄຸມ (Financial Controlling)
ເມື່ອທຸລະກິດລົງທຶນຕາມນະໂຍບາຍທີ່ກໍານົດແລ້ວກໍຈະຕ້ອງມີການຄວບຄຸມເງິນທີ່ລົງທຶນໃຫ້ເໝາະສົມ
ເພື່ອໃຫ້ໄດ້ຮັບຜົນຕອບແທນຕາມທີ່ຕັ້ງໄວ້ເພື່ອນໍາມາປຽບທຽບກັບການວາງແຜນທີ່ດໍາຂຶ້ນແລ້ວພິຈາລະນາວ່າ
ກົງຕາມເປົ້າໝາຍຫລືບໍ່ຖ້າຜິດພາດກໍເຮັດການແກ້ໄຂໃຫ້ເໝາະສົມເພື່ອໃຫ້ບັນລຸເປົ້າໝາຍທີ່ກໍານົດ
1.3.5 ຫນ້າທີ່ບໍລິຫານຄວາມສ່ຽງ
ໃນຢຸກໂລກາພິວັດຜູ້ບໍລິຫານທາງການເງິນຈະຕ້ອງມີບົດບາດ
ແລະ ຫນ້າທີ່ຄວາມຮັບຜິດຊອບ ຄ່ອນຂ້າງສູງໃນອົງການ ເນື່ອງຈາກການບໍລິຫານການເງິນເປັນປັດໄຈທີ່ສຳຄັນ
ຜູ້ບໍລິຫານການເງິນຈະຕ້ອງມີ ຄວາມຮູ້
ຄວາມສາມາດ
ແລະມີຫນ້າທີ່ບໍລິຫານຄວາມສ່ຽງ
ທີ່ອາດເກີດຂຶ້ນ ແລະ ສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ຄວາມ
ເສຍຫາຍຢ່າງຮຸນແຮງ
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น